Kartal escort sokakları geceleri sessizliğe bürünürdü. Yalnızca denizden esen rüzgâr, boş kaldırımlar ve sahile vuran dalgaların sesi duyulurdu. Yirmi üç yaşındaki Aylin, bu sessizlikte yürürken adımlarını dikkatle seksi atıyor, ellerini montunun cebine gömüyordu. Sokak lambalarının titrek ışığı, yorgun ve hüzünlü yüzünü aydınlatıyor, gölgeleri duvarlara yansıyordu. Her gece aynı sokaklarda yürüyüş yapmak, onun için hem alışkanlık hem de zorunluluk olmuştu.
Aylin’in hayatı kolay olmamıştı. Küçük yaşta ailesinin ekonomik sıkıntıları yüzünden mutlu escort çalışmak zorunda kalmış, lise yıllarında hayalleriyle borçlar arasında sıkışmıştı. İstanbul’a gelmesi, yeni bir başlangıç için olmuştu; ama şehir ona kolaylık değil, zorluk getirmişti. Kısa süreli işlerde çalıştı, bazı günler aç kaldı, bazen de güvensiz ortamlarla yüzleşmek zorunda kaldı. Artık hayat kadını olarak çalışıyor, geceyi ve gündüzü hayatta kalmak için harcıyordu.
O gece Kartal escort sokakları alışılmadık şekilde sessizdi. İnsanlar evlerine çekilmiş, sahil boyunca yalnızca birkaç araç geçiyordu. Aylin, sahil boyunca yürürken denizin dalgalarının kıyıya vurma sesini dinledi. Her dalga, içindeki yalnızlığı ve karışıklığı bir nebze ateşli olsun dindiriyordu. Ama ne kadar derin nefes alsa da hayatın yükü hâlâ omuzlarındaydı. “Bir çıkış yolu olmalı,” diye düşündü kendi kendine. İçindeki umut kırıntısı, yıllarca süren karanlığa rağmen hâlâ canlıydı.
Sahile inen taş merdivenlerden birine oturdu. Ellerini dizlerine bastı, başını hafifçe öne eğdi. Gözlerinden sessizce yaşlar süzüldü. Bu sokaklarda kendine ait hiçbir şey yoktu; ama içindeki direnç hâlâ ayaktaydı. “Ben buraya ait değilim,” diye fısıldadı. “Ama bir gün… bir çıkış yolu bulacağım.”
O sırada yanına yaşlı bir kadın yaklaştı. Elinde termos vardı ve sıcak bir sesle, “Evladım, gece çok soğuk. Bir bardak çay ister misin?” dedi. Aylin önce tereddüt etti. İnsanlar genellikle kendi derdindeydi ve kimse ona yardım etmezdi. Ama kadının gözlerinde yargı yoktu; sadece sıcak bir merhamet vardı.
“Olur,” dedi Aylin, sesi titrek ama umut dolu. Kadın onu sahile yakın küçük bir dernek kucaktan inmeyen merkezine götürdü. İçerisi sıcak ve güvenliydi; duvarlarda kadınların çizimleri ve el işi süslemeler vardı. Diğer kadınlar gülümseyerek karşıladı ve Aylin’e destek olabileceklerini, hayatını değiştirmek için yanında olacaklarını söylediler.
O gece Aylin ilk kez gerçek bir umut hissetti. Kartal escort karanlık sokakları hâlâ soğuktu, rüzgâr hâlâ keskin esiyordu; ama kalbinde bir kıvılcım yanmıştı. “Belki bu gece, belki bu adım… hayatımı değiştirebilirim,” dedi kendi kendine. Ve o anda, Aylin kendi gölgelerinden çıkmak için ilk adımı atmıştı.
Bir yanıt yazın